-
1 brukać
ipf.2. przen. tarnish, stain, blemish; brukać swój honor/swoje dobre imię tarnish one's honor/one's good name; brukać czyjąś reputację tarnish sb's reputation; brukać swoją duszę stain one's soul.ipf.lit. dirty o.s. ( czymś with sth); przen. tarnish one's reputation.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > brukać
-
2 zbruka|ć
pf Ⅰ vt przest. 1. (zabrudzić) to stain- zbrukać biel śniegu to stain the whiteness of the snow ⇒ brukać2. przen. (zhańbić) to sully, to tarnish, to taint; to besmear książk. [imię, honor] ⇒ brukać Ⅱ zbrukać się przest. 1. (zabrudzić się) to get dirty 2. przen. to sully oneself, to lower oneself- zbrukać się czymś to soil one’s hands with sth ⇒ brukać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zbruka|ć
-
3 bruka|ć
impf książk. Ⅰ vt 1. (brudzić) to soil książk.; to get [sth] dirty; (plamić) to stain ⇒ zbrukać 2. przen. to tarnish; to sully książk.- brukać czyjąś/swoją reputację to tarnish a. sully sb’s/one’s reputation ⇒ zbrukaćⅡ brukać się to sully oneself książk., to soil one’s hands książk. (czymś with sth) ⇒ zbrukać sięThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > bruka|ć
См. также в других словарях:
brukać się – zbrukać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} żartobliwie: brudzić się {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} podniośle: dopuszczać się czynów moralnie nagannych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brukać się… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brukać — ndk I, brukaćam, brukaćasz, brukaćają, brukaćaj, brukaćał, brukaćany książk. «brudzić, plamić, walać, kalać» Brukać biel obrusa, śniegu. przen. «nieszlachetnym czynem, nieetycznym postępowaniem przynosić ujmę czemuś nieskazitelnemu, plamić… … Słownik języka polskiego
zbrukać (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}brukać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brukanie — ↨ brukanie się n I rzecz. od brukać (się) … Słownik języka polskiego